การเปิดสถานที่ในมหาวิทยาลัยไม่ได้ทำให้นักเรียนที่ด้อยโอกาสล้มเหลว

Group of Eight (Go8) ซึ่งเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยระดับหัวกะทิของออสเตรเลีย ได้เรียกร้องให้มีการสรุปตำแหน่ง มหาวิทยาลัย ใหม่ โดยกล่าวว่าระบบที่ขับเคลื่อนด้วยอุปสงค์นั้นล้มเหลวในการเพิ่มจำนวนนักเรียนที่ด้อยโอกาสเข้าสู่การศึกษาระดับอุดมศึกษาอย่างเพียงพอ ซึ่งเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลัก – และ ดังนั้นค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมสำหรับผู้เสียภาษีจึงไม่ยุติธรรม เมื่อเทียบกับเป้าหมาย 20% ของการลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยเพื่อเป็นนักเรียนที่มีพื้นฐาน SES ต่ำภายในปี 2020 ระบบที่ขับเคลื่อนด้วย

ความต้องการได้เพิ่มขึ้นเพียง 1.5% ในขณะที่การเติบโตส่วนใหญ่

มาจากนักเรียน SES ปานกลางและสูง คำว่า “เพียง” หมายถึงนโยบายล้มเหลว แต่วาทศิลป์ดังกล่าวทำให้เข้าใจผิด ในความเป็นจริงแล้ว ตัวเลขนี้หมายถึงนักเรียนพิเศษกว่า 35,000 คนที่มีภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำ (SES) ระหว่างปี 2009 ถึง 2014 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ Go8 วิเคราะห์ในรายงาน

ตัวเลขนี้ไม่รวมถึงกลุ่มนักเรียนที่ด้อยโอกาสกลุ่มอื่น ๆ ที่ได้รับประโยชน์จากการไม่มีสถานที่ ซึ่งรวมถึงนักเรียนพื้นเมือง ผู้ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคและพื้นที่ห่างไกล และนักเรียนที่มีความพิการ

มีตัวแปรมากมายเกินกว่าจะทราบได้ว่าเป้าหมาย 20% ภายในปี 2563 จะสำเร็จหรือไม่ แต่ถึงแม้ในเหตุการณ์ที่ไม่น่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่จะไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ ต่อจากนี้ไป นโยบายนี้ก็ยังส่งผลให้นักเรียนผู้ด้อยโอกาสหลายหมื่นคนเข้าถึงได้

กำไรเล็กน้อยแต่สำคัญ

ในขณะที่การเปลี่ยนแปลง 1.5% อาจดูเล็กน้อย แต่ในความเป็นจริงแล้วสิ่งนี้มีความสำคัญอย่างแท้จริง

เมื่อใช้ช่วงเวลาเดียวกัน จำนวนประชากรที่ลงทะเบียน และการวัดค่า SES ต่ำเหมือนกับที่ Go8 ทำในงานวิจัย เราพบว่าระหว่างปี 2009 ถึง 2014 มีนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มี SES ต่ำเพิ่มอีก 36,720 คนลงทะเบียนเรียน

32,875 คนลงทะเบียนในมหาวิทยาลัยที่ไม่ใช่ Go8 ซึ่งเพิ่มขึ้นตามสัดส่วน 7% ในช่วงเวลาดังกล่าว นั่นคือ การเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์จากส่วนแบ่งการลงทะเบียน 18.4% เป็นส่วนแบ่ง 19.7% คือ 7% ในมหาวิทยาลัยชั้นนำ 8 แห่ง มีนักศึกษา SES ต่ำเพิ่มขึ้นอีก 3,845 คน ซึ่งเพิ่มขึ้น 11.7% ในช่วงเวลาดังกล่าว

เหตุผลหลักสำหรับการปรับปรุงที่ดีกว่าค่าเฉลี่ยสำหรับมหาวิทยาลัย

ชั้นนำก็คือ การที่นักเรียนที่ SES ต่ำสามารถเข้าเรียนได้ยากขึ้นเมื่อเทียบกับสถาบันอื่นๆ ดังนั้นแม้เพียงเล็กน้อยในเรื่องนี้ก็แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมองค์กรที่สำคัญโดยมหาวิทยาลัยชั้นนำ สิ่งเหล่านี้เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เกือบจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนหากไม่มีการนำนโยบายมาใช้

สำหรับนักเรียนที่ด้อยโอกาส การเข้าถึงมหาวิทยาลัยเป็นสิ่งสำคัญ การเข้าถึงมหาวิทยาลัยชั้นนำอาจจะมากกว่านั้น

พิจารณาด้วยว่าการลงทะเบียนโดยรวมเพิ่มขึ้น 157,717 ซึ่งหมายความว่านักเรียนที่มี SES ต่ำมีส่วนแบ่ง 23.28% นั่นเกือบจะเท่ากับการเป็นตัวแทนของพวกเขาในชุมชนที่กว้างขึ้นซึ่งตามคำจำกัดความ 25% นี่เป็นประวัติการณ์: ในอดีตส่วนแบ่งการลงทะเบียน SES ต่ำนั้นอยู่ในช่วงวัยรุ่นต่ำ

หากใช้ตัวเลขหรือการวัดหรือมาตราส่วนเวลาที่แตกต่างกัน ตัวเลขเฉพาะจะเปลี่ยนไป

อย่างไรก็ตาม ข้อความโดยรวมไม่เปลี่ยนแปลง: ตอนนี้สถานที่ต่างๆ ยังไม่ครอบคลุม นักเรียนที่ด้อยโอกาสกำลังหาโอกาสมากขึ้นในการเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ซึ่งรวมถึงมหาวิทยาลัยชั้นนำเหล่านั้นด้วย

หากอุปทานถูกจำกัดอีกครั้งตามที่ Go8 กำลังโต้เถียงกัน ผลกำไรเหล่านี้จะหายไปอย่างแน่นอน

ดังนั้นการได้รับนักเรียนที่ด้อยโอกาสประมาณ 35,000 คน จากทั้งหมดประมาณ 150,000 คน สำเร็จหรือล้มเหลว?

หากตัวเลขเหล่านี้ถูกตัดสินโดยแยกจากกัน เหมือนกับที่ Go8 ทำ ตัวเลขเหล่านี้อาจดูธรรมดา แต่เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับรุ่นก่อนหน้า ประโยชน์ของการเปิดพื้นที่สำหรับนักเรียนที่ด้อยโอกาสจะชัดเจนกว่ามาก

มองด้วยวิธีนี้: จำนวนนักเรียน SES ต่ำที่เพิ่มขึ้นซึ่งเข้าถึงการศึกษาระดับอุดมศึกษาได้นั้นมีจำนวนน้อยกว่าจำนวนนักเรียน SES ต่ำทั้งหมดในมหาวิทยาลัยของเราเมื่อทศวรรษที่แล้วเพียงเล็กน้อย (39,781 คนในปี 2549)

ความท้าทายในการเพิ่มจำนวนนักเรียนที่ด้อยโอกาส

นโยบายการเปิดปิดสถานที่ยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์เต็มที่ ความเสียเปรียบทางสังคมฝังลึกอยู่ในระบบและสถาบันของเราอย่างมาก และอาจใช้เวลาหลายปีหรือหลายทศวรรษกว่าจะเอาชนะสิ่งนี้ได้

ความคาดหวังและความทะเยอทะยานของนักเรียนและผู้ปกครองจะต้องได้รับการสนับสนุนในระยะยาว เช่นเดียวกับที่เด็ก ๆ เตรียมความพร้อมด้านวิชาการได้รับตั้งแต่ช่วงปีแรก ๆ ของการศึกษา

มหาวิทยาลัยต้องส่งเสริมก่อนแล้วจึงปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของข้อมูลประชากรของนักศึกษา รวมถึงการปรับเปลี่ยนการรับเข้าเรียนและระบบสนับสนุน

ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลา แต่เป็นที่ชัดเจนว่าการเปิดปิดสถานที่นั้นช่วยได้

Credit : สล็อต